μηδεκιάς

και μηδεσκιάς

επίρρ. καθόλου («εσύ 'σαι πλιότερου καιρού παρ' άνθρωπο στην Κρήτη

και μηδεσκιάς στο στόμα σου δεν έχεις τραπεζίτη», Πανώρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μηδέ + επίρρ. κιάς (< καί + ἄς). Ο τ. μηδεσκιάς < μηδέ + σκιάς «τουλάχιστον»].